Vrouwendingen: Oh nee, vangt ze weer dat boeket

Door: Miranda Bakker

Het is menig meisjesdroom: trouwen. En ook ik wil dat heel graag. Al van jongs af aan fantaseer ik er over. Met Barbie en Ken speelde ik “bruiloftje”. En inmiddels heb ik er een heel secret board op Pinterest aan gewijd. Jurk, locatie en aankleding zijn al uitgekozen. Maar hoe harder ik roep dat ik wil trouwen, hoe harder mijn vriend “Nee!” schreeuwt. Gelukkig is hij er nog niet hard hollend vandoor gegaan. (En mocht hij dat wel doen: met mijn hardlooptraining gaat het voorspoedig, dus ik hol er zo achteraan).

Ik laat het er natuurlijk niet bij zitten. Daarom vang ik bij tijd en wijle op bruiloften een boeket. Ik zit inmiddels op het aantal van 4 gevangen boeketten.

Mijn eerste boeket ving ik ruim voordat ik mijn huidige vriend leerde kennen. Ik geloof dat ik toen sowieso geen relatie had. Maar ik was dolblij met mijn boeket. Het zou dus nog wel goedkomen met me. Daarna was het een tijdje rustig. Er werd in mijn vriendenkring niet zo hard getrouwd en dus evenmin gevangen.

Mijn tweede boeket ving ik op de bruiloft van één van mijn beste vriendinnen. Ze had eigenlijk geen bruidsboeket, maar de ceremoniemeester was op de hoogte van mijn trouwwens en dat ik eindelijk die leuke kerel aan de haak had geslagen. Dus was hij zo lief geweest om er speciaal eentje te kopen, zodat ik die kon vangen. En zo geschiedde.

Op de bruiloft van een collega viel mij de eer om het derde boeket te vangen. Dat was nog best een mirakel. De alcoholische versnaperingen hadden die avond rijkelijk gevloeid en ik ben al niet zo’n natuurtalent in dingen vangen. Hoe ik het voor elkaar gekregen heb, is dus een raadsel. Ik geloof dat ik er geen dames voor opzij heb hoeven duwen en anders hierbij alsnog mijn welgemeende excuses.

Vrij recentelijk ving ik mijn vierde boeket. Omdat ik de bruid niet zo heel goed ken, stelde ik mij helemaal rechts achteraan op. Mijn vriend keek mij veelbetekenend aan: “Je gaat niet weer vangen hè!” De bruid gooide met een prachtige boog… naar helemaal rechts achteraan in mijn handen. Schuldbewust, maar met big smile keek ik naar mijn vriend. Ik mimede: “Sorry…” De blik in zijn ogen verraadde: “Oh nee, vangt ze weer dat boeket”.

Zoals een vriendin al op Facebook onder de boeketfoto postte: “Of je moet trouwen of je moet op honkbal vanwege fantastische vangcapaciteiten. En als ik je zo inschat ga ik toch voor het eerste.” Als je vier boeketten vangt dan lijkt me dat een teken, toch?