Te laat voor de trein? Dan op tijd voor ‘t Moddermannetje!

Vergeleken met deze eigenaar is café ’t Moddermannetje een oudje. Absoluut een van de oudere kroegen van Alkmaar. Maar los van wat scheurtjes, rimpels en hier en daar een verkleuring in het interieur, is het pompende hart nog een jonkie.

Amper 21 jaar was Rodney Held toen hij in 2009 de sleutels van het pand van ‘t Moddermannetje aan de Stationsweg kreeg. Op dat moment de jongste kroegeigenaar van Alkmaar, maar wel eentje die het er met de tap ingegoten kreeg. Opa Held had ooit café Houtzicht aan de Kennemerstraatweg – wat nu Seasons is – en zelf groeide Rodney uit de luiers boven ‘De Wereld’, het café van zijn ouders aan de Gedempte Nieuwesloot. Daar hielp hij al jong mee met glazen ophalen. “Toen ik vijftien of zestien was, gooide m’n vader me af en toe achter de bar en ging hij zelf op een kruk zitten. Dan moest je als jong jochie de gasten bedienen en vermaken. Wat moest ik als broekie die mannen van twee of drie keer mijn leeftijd nou wijsmaken? Ik was zelf de flippo’s net ontgroeid. Ik kreeg dus een spoedcursus kroegpraat.”

Toen Rodney achttien was, verkochten zijn ouders café ‘De Wereld’ en is hij nog twee jaar bij de nieuwe eigenaar blijven werken. “Het idee om de kroeg over te nemen, speelde in eerste instantie wel maar ik vond mijzelf daar nog veel te jong voor. Door daar te blijven werken kon ik eerst wat ervaring opdoen in de horeca en kijken of het sowieso iets voor mij was. Uiteindelijk heb ik daar twee superleuke jaren gehad!” Het was zijn vader die Rodney stimuleerde om een eigen kroeg te beginnen. Wat hij nu deed kon hij immers zelf ook doen, was hij van mening. Via een bevriende makelaar liepen ze tegen ’t Moddermannetje aan, dat op dat moment te koop stond.

Voor de opening moest er nog flink wat werk verzet worden. “We hebben eerst van achter naar voren het hok op z’n kop gezet. Er hingen bijvoorbeeld overal stropdassen en bh’s stof te vangen… Vraag me niet waarom. Uit de hand gelopen vrijdagmiddagborrel misschien? Die dingen hebben we direct weggegooid maar verder alles zoveel mogelijk, na een oppoetsbeurt, aan de wanden laten hangen om de oude, bruine sfeer te behouden.” Dat hij de kroeg niet kende, was een detail. ”Ik had er nog nooit gezeten. Dat was een redelijk risico en vrij spannend. Vlak voor de aankoop ben ik er uiteraard wel een paar keer geweest.” Rodney trof een gemêleerde verzameling gasten aan. Stamgasten, vrienden, voorbijgangers, toeristen en veel mensen die na het werk even een borreltje kwamen halen. “Als je te laat bent voor de trein, ben je op tijd voor ‘t Moddermannetje!”

Achteraf gezien was hij nog steeds te jong voor een eigen café, vindt Rodney. Hij kreeg in ieder geval genoeg ‘lesstof’ voor z’n kiezen. “Ik was zelf ook nog een vrijbuiter en je maakte weleens foutjes,” zegt hij lachend. “Ik hield zelf bijvoorbeeld van een lekker muziekje en draaide de volumeknop wel eens te hoog. Voor sommigen is dansen alleen maar een moeilijke manier om bij de bar te komen en is een bruin café meer de plek om te lullen en te lallen.” Daarnaast wilde hij in het begin ‘de goede vrede’ bewaren, terwijl Rodney eigenlijk meer op zijn strepen moest staan. “Als je mensen met een drankje op te veel ruimte geeft, pakken ze die ook en gaan ze lopen muiten. Dan tref je de volgende dag je halve inboedel op de busbaan aan.” Rodney schatte dingen in vanuit zijn eigen perspectief en vanuit zijn, soms ook wel gebrek aan, ervaring. “Ach, in die zes en een half jaar heb ik misschien wel honderd dingen fout gedaan, maar daar leer je van.” Dat de horeca last had van een crisis merkte ook Rodney af en toe duidelijk. Soms liep het als een tiet en soms ook niet. “Op feestjes waar je je geld op inzette kwam niemand af, en andere keren als je weinig verwachtte was het hok te klein. De laatste Koninginnedag had ik bijvoorbeeld de hele Stationsweg kunnen afzetten, zo druk was het. De mensen stonden overal bier te drinken tot ergernis van het verkeer en de gemeente. Fantastisch feest maar misschien iets te veel van het goede, dus sindsdien werken we met hekken en een portier.”

Dat de horeca last had van een crisis merkte ook Rodney af en toe duidelijk. Soms liep het als een tiet en soms ook niet.

Sinds drie jaar is Rodney ook trotse ‘eigenaar’ van zijn zoontje Mart en kan hij dat, dankzij een goede regeling met zijn ex, prima combineren met het café. Zijn huidige vriendin Maarlau heeft een full-time baan en helpt waar mogelijk met de feesten en partijen. “We organiseren barbecues, 90’s party’s, Hollandsche avonden, karaokes en pubquizes en die worden eigenlijk altijd wel goed bezocht. Het café is ook gewoon af te huren voor alles waar een drankje bij hoort maar dat kan ik echt niet alleen aan. Daar heb ik het personeel hard bij nodig.” Of zijn zoontje dezelfde ambities als zijn vader heeft? Rodney lacht: “Laat die jongen eerst maar eens naar groep 1 gaan en succesvol afronden, dan praten we daarna wel weer verder!”