Cover kunst van Sophie Terluin
Ik ben Ema Najetovic en samen met Karlijn Plunkett heb…
Wie is Sophie Terluin?
“Ik ben 32 jaar en woon met mijn lief en hondje in een pittoresk huisje uit 1910 in Alkmaar. Ik ben de hele week bezig met creëren of leren creëren: ik maak zelf kunst, fotografeer, portretteer en doceer. Ik geef les op een paar middelbare scholen in de beeldende vakken, maar ik doe ook kunstprojecten op basisscholen en geef namens Artiance en Cool les aan volwassenen in fotografie, Photoshop en Lightroom. Ik ben graag buiten en in mijn vrije tijd kan je me vinden op ons bootje in de grachten van Alkmaar, of bij culturele festiviteiten zoals Oerol en de Karavaan.”
Als je er een tijdje naar kijkt, zie je steeds meer
Je hebt een werk voor de cover gemaakt. Hoe kwam je op dit idee?
“Dit werk heet ‘ik mis je’. Ik ben mijn vader verloren aan kanker 12 jaar geleden. Dat missen staat soms op de voorgrond en soms op de achtergrond, maar zal nooit verdwijnen. Je ziet een man in het bos die verdwijnt in de wolkenlucht. Doordat dit werk uit meerdere semitransparante lagen bestaat, zie je de man de ene keer beter dan de andere keer. Het is een spel tussen het licht en het kunstwerk. De lagen zijn gemonteerd in een houten kastje en je mag hem ook vastpakken om het goed te bekijken.”
Wat inspireert jou bij je werk?
De natuur, de verwondering van kleine dingen, vergankelijkheid. Ik kan enorm blij worden van bijvoorbeeld een houten plank waar de verf al jaren vanaf aan het bladderen is. Ik vind het interessant om een nieuwe laag aan de werkelijkheid te geven en te spelen met wat aanwezig is. Daarom werk ik graag met transparant materiaal zoals in mijn “kiekkastjes”.
Wat is jouw stijl?
Surrealistisch is denk ik het hokje waar het in zou passen. Ik combineer foto’s met elkaar, daardoor ontstaat er een nieuwe werkelijkheid welke vaak een beetje sprookjesachtig is.
Hoe ben je begonnen met fotograferen?
Ik was als kind altijd al aan het tekenen en knutselen. Met fotograferen begon ik in mijn pubertijd, maar ik had toen nog niet bedacht dat ik dat ook als kunstvorm kon gebruiken. Tijdens mijn studie op de Academie voor Beeldende Vorming in Amsterdam heb ik de smaak van het fotograferen en fotobewerken pas echt te pakken gekregen.
Wanneer heb je je eerste werk gemaakt?
Het werk dat ik voor mijn afstuderen in 2007 maakte, zie ik als mijn eerste echte werk. Daar was ik veel bezig met beeldrijm: foto’s die op elkaar lijken in lijn, structuur en/of kleur met elkaar combineren.
Wat vind je echt een leuke opdracht?
Het maken van een “familiekunstwerk” vind ik heel leuk om te doen. Daarbij maak ik een kunstwerk naar aanleiding van het verhaal van een familie. Ik ga eerst bij ze langs om wat vragen te stellen en portretteer alle familieleden apart. Vaak maak ik ook foto’s van dingen in en om huis die belangrijk zijn voor het verhaal. Andere foto’s haal ik uit mijn eigen collectie; wanneer de familie bijvoorbeeld erg van de zee houdt. Al deze foto’s voeg ik samen tot één geheel. Als je er een tijdje naar kijkt, zie je steeds meer. Laatst had ik een gezin waarvan de moeder niet meer leeft. Met een oude foto heb ik haar er toch bij kunnen zetten en was het gezin weer even compleet. Voor de familie heel waardevol en voor mij erg bijzonder om te mogen doen. Een praktisch voordeel is dat ik iedereen apart op de foto zet, dus van iedereen de mooiste foto kan gebruiken.
Ik ben Ema Najetovic en samen met Karlijn Plunkett heb ik Shuffle in het leven geroepen omdat ik vind dat er niks was om te lezen over hoe leuk Alkmaar is. Al snel ontdekte ik dat ik iedereen graag de kans wil geven om te kunnen schrijven en spuien. Vandaar de ‘Iedereen mag meedoen’ uitroep. Bij Shuffle zijn we vrienden en we zijn lief voor elkaar. We zijn geïnteresseerd in anderen en pakken alle kansen die we pakken kunnen. Tot nu toe lukt het aardig. We hebben iets heel moois neergezet en ik hoop dat het voor áltijd en áltijd blijft bestaan en ontwikkelen. Op een gegeven moment zonder mij, maar nu nog niet.