De Bevrijding van Alkmaar
Met het volgende verhaal werd Yormie Aboe Dzaki tweede van de Shuffle Schrijfcontest 2020.
Door Jacob Geus
ALKMAAR, 7 oktober 2020 — Er ligt een deken over de stad Alkmaar. Het is te zien vanuit mijn hotelkamer. Sinds 14 september zit ik hier, nadat mijn redacteur mij eropuit stuurde om een stuk te schrijven over de reeks bizarre gebeurtenissen die zich hier voltrokken. Ik moest in contact komen met de aanstichter van dit alles: Leonardo Filips, een Spaans-Nederlands jongetje van slechts zeven jaar oud. Het zou lastig kunnen worden, want de belangstelling was al immens. Vier dagen na mijn aankomst gebeurde het dat de omheining werd opgetrokken, en de stad op slot ging.
Het begon allemaal op 21 augustus 2020. Er werd een hand gevonden. Het was de tuinman van de begraafplaats aan de Westerweg, die het gehavende ledemaat zag, rechtopstaand in de aarde, verwoed grijpend naar de lucht. Het was de hand van Catharina Filips, Leonardo’s oma. Drie dagen daarvoor was zij daar begraven, nadat ze bezweken was aan de gevolgen van het coronavirus. “Zodoende was de aarde nog rul”, vertelde de tuinman mij destijds, “ik had haar er in een poep en een scheet uit.” Na enkele dagen in het MCA, ter observatie, werd ze ontslagen. Ze was vegetatief, maar leek stabiel. Leonardo’s ouders namen haar in huis. Zij is daar in haar oude fauteuil geplaatst, waar zij naar het schijnt nog altijd zit.
Het duurde niet lang eer er iemand voor dit bizarre voorval met een verklaring kwam. Het was Leonardo zelf, bijgestaan door zijn ouders, die bekende dat het zijn werk was. Hij zou het gewenst hebben. Uiteraard werd dit met enig scepticisme ontvangen. Weinigen konden geloven in een verhaal over een kind van zeven, dat naar aanleiding van een prentenboek over Griekse mythologie op het idee was gekomen een godin om hulp te vragen, en dat dat dan echt gewerkt had. Toch had hij het echt gedaan, zijn moeder beaamde dat. Ze had het bonnetje voor één hele haring van de Volendammer Vishandel HTC De Boer op de Gedempte Nieuwesloot zelfs nog. Op 20 augustus 2020 offerde Leornardo de haring, samen met een wensbriefje, bij het standbeeld van Alkmaars enige echte godin, Alcmaria ‘Victorientje’ Victrix in het Victoriepark. Natuurlijk werd het verhaal meteen van de hand gedaan.
Toch hield Leonardo vol. In een reeks tweets, die in sommige kringen onderhand bekendstaat als ‘De Profetieën van Filips’, liet hij weten wat hij zoal nog meer gewenst had. In de weken die daarop volgden, kwamen al zijn wensen uit. Zo veranderde op 25 augustus inderdaad al het Alkmaarse kraanwater in Leonardo’s favoriete drankje, Fristi, regende het op 29 augustus zeer zeker een dag lang Lego, en ging 7 september 2020 de boeken in als ‘De Dag van de Grote Alkmaarse Scholenbrand’. Het was zoals kleine Leonardo het in zijn Profetieën geschreven had: “Ik wil alles fristie.”, “Ik wil heel veel lego.”, “Ik wil school niet meer.”.
Niet alleen in Alkmaar, maar ook daarbuiten werd Leonardo door velen algauw gezien als een soort tweede komst van. Wekenlang hield de hele wereld haar adem in, wachtend op de vervulling van Leo’s meest roemruchte wens: “Ik wil niet meer corona.” Sommigen probeerden de verwachtingen te temperen. Zij verwezen naar de wat scheve vervullingen van voorgaande wensen, naar het watertekort, het lego-overschot, naar Leonardo’s catatonische oma. Maar het leek niet te helpen, de mensen bleven hopen. Op 18 september 2020 gebeurde het dan, maar niet voor iedereen. Vroeg die ochtend kwamen in Alkmaar de eerste hulpmeldingen binnen: in beide richtingen van de A9, vlak bij het AFAS Stadion, hadden meerdere forensen zichzelf doodgereden op een onzichtbare muur. Algauw kwamen dezelfde meldingen binnen over vrijwel alle andere uitlopers van het Alkmaarse wegennet. Het was moeilijk te bevatten, maar onomstotelijk: Alkmaar was overkoepeld. Als door een soort immense stolp was de kaasstad hermetisch afgesloten. Alle 103 Alkmaarders die op dat moment besmet waren, werden dood aangetroffen.
Sinds die dag is Alkmaar dus corona-vrij. Al bijna drie weken. Het normale normaal lijkt hier weer terug te zijn. De jongeren gaan weer stappen, de volwassenen uit eten en de senioren worden weer bezocht. Men geniet. Er lijkt een stilzwijgende, onderlinge afspraak te zijn gemaakt om de pandemie die nog in de buitenwereld woedt, te vergeten. Bijna niemand spreekt er nog over. Velen kijken of lezen geen nieuws meer. De mensen vinden het beter zo. Veel van hen die ik gesproken heb, menen dat dit tijdelijk zal zijn. Zij zien Alkmaar simpelweg als de eerste die zich vrijgevochten heeft. Zodra de rest gevolgd is, zal die koepel wel weer verdwijnen. Daar zal de wens van Leonardo Filips voor zorgen.
Toch gaan er, in bepaalde kringen, de laatste tijd steeds meer stemmen van verzet op. Stemmen die menen, dat de Onzichtbare Beperker niet zomaar vanzelf weg zal gaan. Dat we eerder zullen verhongeren. Het zijn deze stemmen, deze mensen, die de barrière weg willen hebben. Ze willen niet meer meedoen. Dat dat dan zal betekenen dat het virus terug zal komen, lijkt voor hen een aanvaardbaar gevolg. Het gaat om vrijheid. Dat het mij ook om vrijheid gaat, zal ik niet verhullen. Ik mis mijn vrouw, mijn kinderen. Ik heb het gehad met dit verdomde kaaskoppendorp. Wij van het verzet zijn met meer dan je zal denken, en we zijn vastberaden. Wij zullen strijden voor het goede. Wij gaan voor de bevrijding zorgen.
Vannacht, terwijl enkelen van ons, voor de nodige voorbereidingen, vast naar Victorientje gaan, zullen wij hem bij zijn huis ophalen. Vreedzaam of niet, hij zal meegaan. Tezamen brengen wij hem naar het park. Wat we met hem gaan doen, is niet meer dan logisch. Wij hebben vrije denkers onder ons, intellectuelen, die hun gedegen onderzoek hebben gedaan en tot de conclusie zijn gekomen, dat er maar één manier is om de verbintenis tussen god en offeraar te verbreken. Het moet. Om middernacht zullen wij bij het standbeeld aankomen. Het grote vuur zal laaien. Omdat het om onze vrijheid gaat, hebben wij geen andere keus. Het zal gebeuren, om het beleg van Alkmaar op te heffen.
Lees ook de verhalen van de andere winnaars van de Shuffle Schrijfcontest 2020
- Nina Bakker – Langs de Oevers van Alkmaar
- Daphne Adrichem – Woorden die niet vallen
