Het gevecht in mijn hoofd #1
‘Wat een vrolijke panty heb je aan’. ‘Dankjewel’ antwoord ik. Dat was precies de reden dat ik hem aantrok vandaag, iets van de vrolijkheid van gisteren meenemen. Gisteren had ik namelijk ons jaarlijkse vrijwilligersfeest van het werk. Met een bloemenkrans in mijn haar heb ik heerlijk gedanst en gelachen. Misschien wel meer gedanst en harder gelachen dan normaal, omdat ik wist wat mij vandaag te wachten stond.
Tekst & foto: Maxime Zippora
Ik krijg een koptelefoon op en een plastic geraamte wat mijn hoofd op zijn plaats moet houden. Vervolgens schuift de zuster mij de MRI in. Tot mijn middel lig ik in de tunnel. Een van de apparaten in de ruimte maakt een pompend geluid. Verder hoor ik Sky Radio door mijn koptelefoon. Tot het grote apparaat aan gaat. Een hoge en harde toon overstemt alles. Zelfs mijn lichaam voelt de trilling. De geluiden wisselen elkaar af en soms valt hij stil. Op deze manier maken ze een scan van mijn hoofd. Af en toe word ik iets verder de tunnel ingeduwd en halverwege halen ze me weer naar voren. Ik moet nog wel blijven liggen, maar ze leggen een infuus aan. Wat overigens vaak door een leerling gedaan wordt. Met mijn verstand snap ik dat iemand de kans moet krijgen om dat te leren, maar mijn gevoel zegt mag ik gewoon de zuster die al 20 jaar ervaring heeft.
Er wordt contrastvloeistof ingespoten terwijl ik lig en vervolgens mag ik nog een klein half uur de tunnel in. Alles went, zo ook de MRI scan. Maar dit keer ben ik toch zenuwachtiger dan normaal. Een half jaar geleden werd ik dertig dagen lang elke dag bestraald, deze scan zal uitwijzen of de tumor is gestopt met groeien.
En daar loop ik dan tussen de hoge oude bomen voor het ziekenhuis. Het is nog maar middag en toch al donker. Ik loop onder een paraplu, want het regent en sneeuwt tegelijkertijd. Alsof het weer een weerspiegeling is van wat ik van binnen allemaal voel. Wachtend voor het stoplicht besef ik mij dat mijn gestippelde panty heel vrolijk is, maar vooral ook erg koud.
Gelukkig is daar op loopafstand De Koffiemolen, daar is het warm en knus. Ik bestel een brownie en een verse kruidenthee. Want dat is een regel, wie naar het ziekenhuis is geweest, verdient een brownie. Nog anderhalve week wachten tot de uitslag. Nu eerst proberen te ontspannen.
(wordt vervolgd)