Life of Pikoe

Iedere Alkmaarder heeft de beste man wel eens gezien, al winkelend in de binnenstad of nog net even snel die ene boodschap bij de supermarkt halend. Daar staat hij dan voor je. Leunend op zijn goede been en bijna schoorvoetend met zijn mindere, hand- en broekophoudend op de momenten dat je ‘even snel wil’. En wij hebben hem geinterviewd!

Koning van de straat

Maakt het je de koning van de straat of slechts onderdeel ervan? Is het de ultieme vrijheid of eerder een beperking? Wat moet er met je gebeuren om een dergelijke keuze te maken of is het zoeken naar een antwoord juist de reden voor de vele… strompelende kilometers? Is dit niet überhaupt een te geromantiseerd beeld van het leven op de straten van Alkmaar?

Er zijn een boel mythes over hem. Dat hij eigenlijk Jan-Willem heet. Een huis met een tuin op het zuiden aan het water heeft. Zijn bierblikje vult met Dom Perignon uit 2004 en ’s avonds netjes in zijn Maserati met bijbehorende chauffeur stapt bij de Karperton.

De eerste en belangrijkste vraag voor ons was: ‘Waar is hij nu?’. Om daarachter te komen, moesten we ons inleven. Dit hebben we dan ook enkele avonden gedaan, waarna wij de conclusie moesten trekken dat dat niet ons sterkste punt was. Straat genoeg, alleen het icoon ontbrak. Tot een druilerige zaterdagavond in de beschermende luwte van de Waagtoren.

10 jaar stadstrots

‘Heej Pikoe!’ roepen we hem al fietsend tegemoet. Dat doet blijkbaar zijn gebaande pad veranderen, want hij draait zich naar ons toe en kijkt blij verrast. ‘Ja van de interview toch?’ Zijn verdoofde hersenen herinneren het gesprek dat we een week daarvoor, toen helaas notitieblok- en opnameloos, hadden.

Pikoe, oftewel Wilfred. 41 jaar geleden geboren in Willemstad, Curaçao en zo’n 15 jaar geleden naar Nederland gekomen. Alkmaar was niet zijn eerste keuze maar wel zijn beste keuze achteraf. Van de eerste jaren in Den Haag werd hij niet warm, maar Alkmaar is een ‘fijn stadje’. Exact weten doet hij het niet meer, maar gokt dat hij zeker meer dan 10 jaar trots onderdeel van de kaasstad is.

Pikoe woont dan ook alweer een tijdje in een niet al te groot kamertje in de Van den Boschstraat bij Opvang BV. De kosten zijn hoog, maar gelukkig tikt de gemeente dit bonnetje af. En toch is de 800 euro dat het per maand kost in zijn optiek veel, ondanks dat er goed voor hem gekookt wordt.

Zelf komt hij rond van 10 tot 20 euro per dag, met een verdacht sterke voorkeur voor 20 euro. Pikoe is hiervoor afhankelijk van de vrijgevigheid van de mensen die zijn binnenstad bewandelen. Dit is dan ook het mooie aan Alkmaar, gul zijn ze volgens hem. ’s Zomers wat meer dan ’s winters, maar ‘wie wordt er niet chagrijnig van koude voeten’.

Ondanks dat het op dit moment goed met hem gaat, is het leven van een verslaafde geen sprookje. De alcohol en drugs maken hem afhankelijk en hij werkt er dagelijks hard voor om het geld bij elkaar te sprokkelen. Als hij tegen 5 uur ’s ochtends naar bed kan en er om 9 uur weer naast staat, heeft hij een goede nacht gehad.

Keihard werken

Toch bespeuren we een twijfel als we vragen of hij meer hulp nodig zou hebben. ‘Iedereen zou er vanaf willen, maar het is moeilijk. En dan… ze kiezen liever een 18-jarige jongen om aan het werk te zetten dan mij. Als ik echt zou moeten kiezen wat ik het liefst doe? Zingen! Ik heb wel eens opgetreden in Amsterdam, maar dat is lang geleden.’

Hij vindt het mooi om te vertellen en herinneringen op te doen. Hij heeft vrienden in Alkmaar waar hij ook wel eens thuis komt, en zijn zus in Rotterdam die als verpleegster in een ziekenhuis werkt waar hij af en toe zijn ei kwijt kan. Pikoe is niet zielig, eerder een iemand die keihard werkt om de eindjes aan elkaar te knopen. Hij zou het dan ook mooi vinden als de mensen dit lezen en hem gewoon eens een keer aanspreken. Interesse tonen voor zijn leven en hem niet zien als een onderdeel van de straat, maar als deelnemer van de straat. Ermee rekening houdend dat het ze misschien wel een euro kan kosten…. of twee.

Fotografie: Daniel van de Wetering, check zijn website!