Martijn Kühne: “De oneindigheid in één object gegrepen”

Een atelier dat objecten met gevoel uitstraalt, waar de koffie vers en met geduld wordt klaargemaakt en muziek vanaf de platenspeler op de achtergrond te horen is. Een oase van tijd, waar je over iedere parel in de ruimte de achtergrond kunt opvragen, sfeer proeft en geïnspireerd raakt.

Repertoire

Dat vind je bij Kuhne Design, gerund door Martijn Kühne (48) en vader van een zoontje Feniks. Zelf straalt Martijn de liefde voor design uit. Design, het woord dat volgens hem niet de lading van het begrip dekt en vaak wordt ‘misplaatst’. Liefde en uitgaan van gevoel, is wat hij aanhoudt tijdens het inkopen van de meubels, tafels, lampen, accessoires, kunstwerken en doeken. Zo struint hij marktplaats en locaties af en staat hij open voor mensen die met hun items het atelier weten te vinden.

Voorheen kocht Martijn items op met verschillende achtergronden, afkomstig uit ateliers of tweedehands. Maar inmiddels heeft alles in de zaak een tweedehands achtergrond. “Voor veel klanten zorgde het voor verwarring, ook in de verschillen van de prijzen. Toen heb ik besloten om hier één rechte lijn in te trekken: alles wat je ziet, is tweedehands.”

‘Terug naar één object’

De kennis is volgens Martijn dan ook ‘waardevoller dan de stukken zelf’. “Zelf zie ik dit ook niet als winkel, maar als een plek waar ik ook kunstenaar kan zijn”, vertelt hij gepassioneerd. “Het is belangrijk dat ik mijn gevoel en passie voor kunst kan laten zien, zonder per se de verkoper te zijn.” Zijn kennis wil hij inzetten als handelswaar.

En dat brengt ons meteen tot de droom die hij van binnenuit voelt. Daarbij wil hij terug naar de basis; één object. Oog voor het voorwerp in de etalage, dat aanspoort om de ‘oneindigheid’ te kunnen voelen en kunnen pakken. “Zo zie ik mijzelf later zitten in één ruimte van ongeveer 30 à 40 m² met één object op een sokkeltje in de etalage. Dit in een witte ruimte met mij keurig achter een bureautje om advies te geven aan musea, particulieren, verzamelaars en geïnteresseerden.”

Vanuit gevoel

Gevoel is bij Martijn een belangrijk uitgangspunt, want zoals hij zelf zegt: “Ik ben een heel erg gevoelsmens.” Objecten spreken volgens hem ook, ze stralen gevoel uit. Een goed design overbrugt tijd en is oneindig. Mooi is de stralende blik van Martijn, wanneer zijn vader Jan binnen komt lopen. Of ze samen op de foto mogen, “jazeker”; ditmaal vastgelegd gevoel wat tijd zal overbruggen.

Tijdens ons gesprek komt de passie voor Japan meerdere malen naar voren. Bij onze eerste ontmoeting, waarbij Martijn een shirt van de Japanse band Kikagaku Moyo droeg (wat mijn aandacht trok door het unieke design), bleek hij een passie voor de Japanse rockband te hebben. Ditmaal draagt hij opnieuw hetzelfde T-shirt. Vertaling: ‘geometrische patronen’, wat aansluit en terugkomt in zijn liefde voor objecten, items en Japan.

Het Japanse design is in een aantal objecten in de ruimte ook terug te vinden, waarbij Martijn vertelt over de tijd die hij in Japan heeft gewoond. “Toen ik 23 was, ben ik gaan reizen in Japan. Daar woonde een vriendin van mij, waar ik bijna twee jaar mee ben samen geweest.” In totaal heeft hij hier bijna twee jaar gewoond en heeft sindsdien Japan nooit losgelaten. Als ik vraag of we mogen spreken van liefde, antwoord hij volmondig: “Ja, dat mag je zeker zeggen, ik voel liefde voor Japan.”

‘Tijdloze kwaliteit’

Ook komt tijdens onze conversatie meerdere malen de Japanse dichtkunst Haiku naar voren, waarbij gevoel en natuur verbonden zijn. De zin “Het oneindige in de hand gegrepen” van R. H. Blyth, is volgens Martijn ook toepasbaar op design in het algemeen. “Als je de rode draad ziet in een ontwerp kom je ook op die onveranderlijkheid van tijd. Dan ga je ook beter selecteren, los van de jaren 50 of 90. Als je dat als leidraad neemt, kun je nooit verkeerd gaan. Dan kom je uit op: ‘onveranderlijke tijdloze kwaliteit’”, besluit hij.

Na twee kopjes koffie met havermelk, “want ook ik probeer iets bij te dragen en denk dat we een aantal dingen in de wereld moeten veranderen”, aldus Martijn, “zou ik de ruimte omschrijven als een weerspiegeling van iemand die de juiste balans weet te vinden tussen uniek, in het moment en op zoek naar de rode draad.”

Want zoals hij zelf vertelt: “Ik doe ook maar wat.” En uiteindelijk is dat wat we allemaal doen, al pakt dat voor Martijn positief uit. De ‘energie die de designers in de Mid-Century hebben gevormd en een soort blauwdruk vormen voor het huidige design’ weet Martijn in alle bescheidenheid en energie te vangen.