Natuurbegraafplaats Geestmerloo, ongemakkelijk of sereen?

De stadswandelingen en cultuurroutes schieten als paddenstoelen uit de grond. Je ziet dan ook door de spreekwoordelijke bomen bijna het bos niet meer. Toch leek het mij interessant om eens een bijzondere route te lopen en hierover te schrijven. Toen kwam mede-Shuffelaar Maxime met een route langs natuurbegraafplaats Geestmerloo als idee op de proppen.

Luisterwandeling maken langs natuurbegraafplaats

Dat er onder de rook van Alkmaar – aan de rand van het Geestmerambacht – een natuurbegraafplaats is aangelegd, was voor mij nieuw. Het hele concept van een natuurbegraafplaats was mij überhaupt vreemd. Het riep vele vragen op, en daar ging ik verandering in brengen door samen met Maxime een luisterwandeling te ondernemen.

Het fenomeen Geestmerloo

Na het downloaden van de izi.TRAVEL app was het nog even martelen, maar met vriendelijke hulp van een medewerker van natuurbegraafplaats Geestmerloo konden we op pad. De wandeling duurt een uur en is mede ontwikkeld om iedereen die geïnteresseerd is in het fenomeen Natuurbegraafplaats Geestmerloo informatie te verstrekken. En om eventueel zelf te ontdekken of het iets voor jou is of zelfs een plekje uit te zoeken. Maar ook voor nabestaanden en natuurliefhebbers is dit een prachtige plek.

Zin in een moment voor jezelf?

Het is een luisterwandeling, dus ook zeer geschikt om alleen te lopen. Interessant is het zeker, even waren we verbaasd toen we een verse bult zand net naast het pad vonden. Met daarop een klein houten bordje betreffende de persoon die daar dus lag.

Toen drong eigenlijk pas tot ons door wat een natuurbegraafplaats inhoudt. Er zijn geen vooraf vastgelegde plaatsen en geen dure marmeren stenen. Ieder die hier verspreid ligt begraven, wordt langzaam opgenomen in de natuur. Van kledij tot kist moet daarom alles afbreekbaar en van natuurlijke materialen zijn. De plek mag je zelf bepalen, maar het gaat verder dan dat. Het gaat er juist om dat je weer één wordt met de natuur, er is geen onderscheid meer! Naarmate je de route loopt, begrijp je een stuk meer, want alles is heel bewust geplaatst. Zoals het Bos der Omarming, aangelegd voor ouders om een gedenkboom te planten voor hun overleden kind. Heftig is het wel, maar tegelijkertijd ook erg mooi. De boodschap die je meekrijgt door hier rond te lopen, is dan ook dat de dood erbij hoort, er mag bij stilgestaan en gerouwd worden. Maar ook dat het de natuur is!

De dood een natuurlijke levensloop …

Geestmerloo mag dan misschien pas zijn aangelegd, je voelt de potentie. Het is een bijzonder idee dat de plek waar een geliefde ligt ook een openbare route volgt, waar men met kinderen naar de speeltuin gaat, de hond wordt uitgelaten. Maar wat als juist dat bijdraagt aan de natuurlijke levensloop? Is dat de uiteindelijke boodschap misschien? Ik zou hier nog vele theorieën en filosofieën op willen loslaten, maar mocht je interesse gewekt zijn, loop deze route en ik ben benieuwd wat het met jou gedaan heeft. Ons heeft het een stukje rijker gemaakt en terwijl het eerst een tikkeltje ongemakkelijk overkwam, waren we het aan het einde van de route over een ding eens: de dood hoort erbij en daar mag zeker over gesproken worden. Dat je deze wandeling langs jouw geliefde nabestaande kunt maken en deze zo in ere kunt houden, is toch een prachtige ervaring.