Ode aan de Wal-Nood

Toen ik stage liep aan de Edisonweg, gingen we wel eens een stukje wandelen en een patatje halen in de stad. Dan namen we het pontje naar de Bierkade. Dat voelde altijd een beetje als een vakantiemoment. Nu, jaren later, woon ik in het Rooie Dorp en maak ik heel vaak dankbaar gebruik van het pontje, genaamd de Wal-Nood 1. Omlopen via de Friese Brug naar de stad is helemaal niet veel langer dan via het water, toch voelt met het pontje gaan nog steeds als een uitje. Haren in de wind en staren naar de kade. Over de reling hangen en genieten van niks. Soms, als de boot onderhoud nodig heeft, dan wordt de mooie gele voorloper ingezet. Zonder dak, maar extra charmant. Het is toch bijzonder dat deze service nog gratis bestaat. En nog fijner wanneer Kees door het raampje terug zwaait.