Ode aan man zonder naam

Een ode aan een stad die jij laat zien vanuit een ander perspectief, ongeacht cultuur, leeftijd of achtergrond. Voor jou een herhalend patroon, maar wordt het blijkbaar toch nooit gewoon. De liefde die jij voor de stad ervaart, bevaart, geen andere stad evenaart.

Een ode aan de stad die je ziet en waarover je vertelt, paden laat zien, soms in een versnelling vooruit, af en toe ook achteruit. Aan het einde van de rit leg jij dan aan, springt uit de boot, gooit de patat van de Vlaminck in de boot, ontknoopt de vastgelegde regelmaat. Begroet bekenden, maakt onbekende iedereen. Laat iedereen het onbekende kennen.

Een ode aan de man die de stad iedere keer opnieuw met een lach begroet. Een ode aan de man die ik nog nooit met zijn echte naam heb ontmoet.