Ode aan Maxime uit Alkmaar

Maximes stopt met Shuffle. Maar Maxime zelf stopt er natuurlijk niet mee. Gelukkig maar. Zo ontzettend veel tijd, moeite en eindeloos veel plezier heeft zij gestoken in de ontwikkeling van Shuffle. Dat zet je niet zo maar op straat. Zoals je doet met dingen die je zat bent. Van Maxime raak je nooit zat.

Maxime zat daar ineens tussen zoekende redacteuren en andere buitenlui op zoek naar, naar wat eigenlijk? Een beetje hoop. Want hoop doet leven. Of leef je er gewoon maar een beetje op los? Niets aan de hand, lekker doen wat je wil en geen enkele grens. Dat hoop je maar. Jouw lichaam is een keiharde grens. De moeite nemen om langs te komen bij die club van Shuffle? Grenzen verleggen? Je moet dat maar kunnen. En dat deed Maxime.

Maxime mag van mij een standbeeld krijgen. Niet voor haar, maar voor Alkmaar. Niet omdat ze zielig is. Zeer zeker niet. Nooit heb ik haar zielig gezien. Ga eens in haar schoenen staan en ga eens voor een spiegel staan. Je ziet dan altijd plezier, lachen en energie. Zij is een voorbeeld voor iedereen in Alkmaar.