Per ongeluk verliefd op Alkmaar – een interview met Lonneke van Heugten
Lonneke heeft geen enkele van haar studies op tijd afgerond. Maar dat is ook niet zo gek, want Lonneke doet er graag van alles naast. En dan heb ik het niet over biertjes drinken in de kroeg, wat ze vast ook wel eens doet. Maar dan bedoel ik dat ze zich graag voor kunstzinnige projecten inzet. Tijdens haar studie Cultuurwetenschappen deed ze meerdere stages, die meestal ook resulteerden in betaald werk. Zo begon ze eens bij de redactie van een faculteitsblad en werd uiteindelijk hoofdredacteur. Maar het leukste vond zij in deze tijd meespelen in voorstellingen van de regie-opleiding en haar werk als regieassistente. Hierdoor wist ze, het theater daar wil ik meer mee doen.
Tekst: Maxime Zippora
Foto header: Markus Hoogervorst
Ondertussen had Lonneke al zeven jaar een lange-afstandsrelatie met Markus. Zij woont in Maastricht – hij in Alkmaar. Het werd tijd om te gaan samenwonen en de keuze viel op Alkmaar. Vanuit hier werkt ze voor verschillende culturele projecten en gaat ook weer studeren. In Amsterdam en Engeland volgt zij een master met een internationale blik op theorie en praktijk van theater en performance. Voor haar scriptie wint ze vervolgens een landelijke prijs. “Toen wist ik het, ik wil gaan promoveren”. Naast haar afstuderen helpt ze het toen nieuwe Poppodium Victorie de marketing en publiciteit op poten te krijgen, haar eerste baan in Alkmaar.
Promoveren
Lonneke doet onderzoek naar de rol van Europees cultuurbeleid en theatersamenwerkingen in het vormen van een gemeenschapsgevoel bij ASCA. Tussendoor geeft ze les bij Theaterwetenschap. Ze reisde voor haar werk heel wat af en was ook goed op weg om haar proefschrift af te maken, tot ze eind 2016 op de fiets werd aangereden.
Het promoveren loopt hierdoor enorm uit. Lonneke heeft door haar revalidatie maanden niet aan haar onderzoek kunnen werken en heeft nog steeds pijnklachten, maar tegenwoordig lukt het haar gelukkig weer. Want ze weet, net als bij haar studies, “vroeger of later komt het af”.
De Nachtvlinder
De eerste maanden na het ongeluk kan Lonneke niet veel meer dan in haar bed liggen. Uren achter een laptop zitten, wat nodig is als je promoveert, dat lukte onmogelijk. Ook moest ze haar danslessen en het paardrijden in de duinen opgeven. “Ik verveelde mij zo”.
“Na vier maanden besloot ik iedere dag iets te gaan schrijven in een lege agenda, en zo begon ik met dichten”. Dat bleek niet alleen een goede remedie tegen de verveling, maar het plezier in schrijven kreeg ik weer terug.
In 2018 doet Lonneke mee aan de oproep om stadsdichter van Alkmaar te worden. Het concept van De Nachtvlinder ontstaat. Een gemeenschap van schrijvers en dichters aanjagen. Want ze begint bij HAL25 artistieke gelijkgestemden te vinden (o.a. tijdens de BROEIKASavonden) en denkt: “er MOETEN ook andere jonge schrijvers zijn die woordkunst en experiment interessant vinden”. En ja, die anderen heeft Lonneke als de Nachtvlinder gevonden. Ze treedt op als poëet-performer, geeft workshops en doet nog veel meer andere projecten, als er maar samen gecreëerd wordt.
Shuffle
Als Lonneke revalideert wisselt ze rust af met het lopen van rondjes door de stad. Dat is goed voor je zeiden ze. De vrouw die hiervoor zo van reizen hield, zag opeens in hoe mooi Alkmaar eigenlijk wel niet was. “Als ik toch rondjes loop door de stad, kan ik er net zo goed over schrijven”. Met die zin in haar achterhoofd en de wens om ook andere schrijvers te ontmoeten meld Lonneke zich aan voor de Shuffle schrijfmarathon. Zij won met het beste artikel en sloot zich daarna aan bij Shuffle.
Minister van ontroerende zaken
Een oproep vanuit Karavaan. Gewone Alkmaarders die spelen dat ze een ministerraad zijn. “Samen voeren wij verschillende opdrachten uit, om op zoek te gaan naar wat Alkmaar nou typisch Alkmaar maakt”.
KUUB
KUUB is een creatief festival dat dit jaar voor de vijfde keer plaatsvindt in samenwerking met de culturele instelling om het Canadaplein. De afgelopen 3 jaar zat Lonneke al in de raad van toezicht. Maar dit jaar heeft zij het stokje van oprichter en bestuurder Helen Groves overgenomen.
“Dan duurt het promoveren maar langer. Ik vind het belangrijk dat er een festival is waar allerlei vormen van cultuur getoond, beoefend en gemaakt worden, van beatboxen tot ballet, van spoken word tot schilderkunst. Het publiek kan op het gras of terras genieten, maar ook meedoen met gratis workshops. Er is niks mooiers dan zelfexpressie, je eigen talenten ontdekken en ontwikkelen en je verbonden voelen. Daarom ben ik een amatrice – een liefhebber van kunst en cultuur”.
Alkmaar
Haar rugblessure dwong Lonneke om te werken in Alkmaar. Maar hierdoor is zij juist in gaan zien hoe leuk Alkmaar is. “Het is een stad vol potentie”. Alkmaar is op dit moment al lang geen tweede keuze meer. “Er is zoveel creativiteit en talent in Alkmaar. Mijn wens is dat deze stad een bruisende kunstscene krijgt waar verschillende kunstvormen elkaar inspireren. Dat kan ik natuurlijk niet alleen doen, maar ik geloof dat als ik mijn passie volg en projecten steun en andere mensen dit ook doen, we samen een heel eind komen.
De toekomst?
Als ik vraag wat haar plannen qua werk voor de toekomst zijn moet ze lachen. “Daar is nooit een pijl op te trekken geweest”. Wat ze op korte termijn wil doen weet Lonneke vaak goed, zo heeft ze al een volgend festival in haar hoofd wat ze wil gaan organiseren. Ook wil ze ook nog graag een dichtbundel uitgeven en blijft ze als dramaturg bezig met theater. “Ik heb een hele lijst met dingen die ik nog wil en de volgorde hangt af van financiën maar vooral van tijd. Zolang ik maar meer produceer dan ik consumeer”.
Het belangrijkste in haar werk vindt Lonneke om het vooral te doen. Zelf doen, nieuwe dingen opzetten, “het avontuur van wat er kan ontstaan als je op je gevoel af gaat”. En om het perfectionisme los te laten. “Al is er maar één iemand die het leuk vindt wat ik doe, dan is het al de moeite van het delen waard”. Juist door die gedachte is Lonneke nu één van de cultuuraanjagers van Alkmaar.