Shuffle Kunst3daagse met Sem Slingerland: ‘Mijn leven is pas op mijn 29e echt begonnen’
Weet jij nog iemand die geschikt is voor ons kunstrubriek van Shuffle vroeg ik? ‘Sem Slingerland zou je eens moeten bellen, zij maakt mooi werk’, werd mij verteld. En inderdaad, deze 34-jarige Alkmaarse die sinds zes jaar in Schoorl woont, maakt prachtig werk! Alleen kennen nog maar weinig mensen haar. Dus tijd om daar verandering in te brengen.
Tekst: Maxime Zippora / Foto’s: Rick Akkerman
Een moeizame start
Liefdevol groeit Sem op met haar moeder en haar vijf jaar jongere zusje. Maar zo vredig als het binnenshuis is, zo streng is de buitenwereld voor Sem. Ze wordt gepest, omdat ze is geboren als een meisje maar zich als een jongetje kleed. Sem: “Toen ik 6 jaar oud was keek ik naar mezelf in de spiegel en dacht ik: dit klopt niet. Ik ben eigenlijk een jongen. Ik voelde mij een jongen en zo kleedde ik mij dus ook. Ik kon niet anders voor mijn gevoel. Helaas was ik niet sterk genoeg om voor mezelf op te komen.”
Sem zat op de vrije school, maar kon daar het tempo van haar klasgenootjes niet bijhouden. “Als ik de tafel van 4 eindelijk onder de knie had, waren zij alweer 3 tafels verder’. Dyslexie en dyscalculie werd er geconstateerd, waardoor Sem naar speciaal onderwijs moest. “Verschrikkelijk vond ik dat, ik voelde me zo anders dan mijn leeftijdsgenootjes.”
Tekenen als uitvlucht
Door het pesten, de leerproblemen en het innerlijk conflict, begon Sem al vroeg met het creëren van haar eigen wereld. Daar had ze alleen pen en papier voor nodig. “Urenlang kon ik sprookjes tekenen. Zo kon ik mijn eigen verhaal bedenken en daar helemaal in verdwijnen.”
‘Mijn grote droom was naar de kunstacademie gaan’
Na de middelbare school volgt Sem een mbo-opleiding binnen de zorg. “Niveau 1 & 2 gingen mij prima af, maar toen ik bezig was met niveau 3 zaten mijn leerproblemen mij in de weg. Met tegenzin moest ik stoppen met de opleiding. De praktijk ging mij prima af, maar de theorie was voor mij teveel gevraagd. Mijn grote droom was eigenlijk om naar de kunstacademie te gaan, maar ik wist dat dat niet haalbaar was. Ondertussen bleef ik wel schilderen, zo volgde ik vier jaar lang schilderlessen bij Artiance.
Kiezen voor een ander geslacht?
Na jarenlange gendertherapie te hebben gehad, was het op mijn 18e zover. Officieel zou ik dan mogen kiezen voor een geslachtsoperatie, maar wilde ik dat wel? Ik koos ervoor om het niet te doen. Het was een wankele keus. In de jaren daarna bleef ik twijfelen. En het bleef niet bij twijfelen alleen. Sem ontwikkelde een depressie, kreeg straatangst en was alles behalve blij met zichzelf. Sem: “Deze jaren stonden volledig in het teken van persoonlijke ontwikkeling. Ik ging keihard met mezelf aan de slag en had verder nergens anders ruimte voor.”
‘Op mijn 29e begon mijn leven pas echt’
Vanaf mijn 29e kon ik mezelf volledig accepteren als vrouw. Vanaf dan vindt Sem ook een leuk appartement in Schoorl. Een plek die haar heel goed bevalt. “Het is niet groot, maar meer heb ik ook niet nodig. Het is dicht bij de natuur, want daar ben ik het liefst.” Zo werkt Sem tegenwoordig twee dagen in de week bij de Hoftuin in Bergen en twee ochtenden bij de Pluktuin van Geesje.
En als Sem geen schoffel in een van de tuinen in haar handen heeft, dan is het wel een kwast of een fineliner. “Na de zomer start ik alweer aan het laatste jaar van Crejat. Een vierjarige kunstscholing in Alkmaar waar ik met veel plezier naartoe ga. Door deze opleiding weet ik welke kant ik op wil met mijn kunst. Ik heb veel mogen experimenteren, maar het liefst doe ik wat ik al deed als kind en dat is tekenen met fineliner.
‘Nu durf ik te zeggen: ik mag er zijn en mijn kunst ook’
Als ik het zo hoor was Sem vroeger een onzeker en haast onzichtbaar meisje. Nu zit er een knappe, jonge vrouw voor me, die heel krachtig en duidelijk haar verhaal vertelt. En daarbij niet de moeilijke stukken weglaat. Sem: “Het klinkt heel cheesy, maar het hele traject wat ik heb doorgemaakt, heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben. Daardoor durf ik nu te zeggen: ik mag er zijn en mijn kunst ook.”
De toekomstplannen van Sem
“Ik wil doorgaan met het maken van kunst en zou dat graag ook willen delen met anderen door te exposeren. Ook wil ik nog een opleiding doen om meer kennis over het werken in het groen op te doen. En verder wil ik vooral zo doorgaan, want ik ben nu echt gelukkig met wat ik heb”, vertelt Sem. “Naast een moeder & zus die mij altijd hebben gesteund, was het meest belangrijke voor mij om de juiste mindset te hebben”, vervolgt ze. “Ik kon mij slachtoffer voelen, maar dat zou me niet verder gaan helpen. Het is belangrijk om altijd vertrouwen in de toekomst te hebben en te proberen overal een lichtpuntje uit te halen. Daar ga ik voor.”