Van gevangenis tot kerk

Bruce (36) is samen met zijn zusje bij zijn moeder opgegroeid in Amsterdam. Nadat zijn moeder ziek werd stopte hij met zijn timmeropleiding en ging hij in de bouw werken. Hij was 19 toen zijn moeder overleed en in diezelfde week verloor hij ook zijn oma. Zijn vader kent hij niet. Bruce wilde in hetzelfde huis blijven wonen, maar raakte totaal de controle kwijt. Behalve heroïne, gebruikte hij alle mogelijke drugs die er zijn. Uiteindelijk kwam Bruce in 2002 vast te zitten.

Hoe zag je leven eruit toen je in detentie zat?

“Detentie was de beste tijd van mijn leven. Helemaal uit de structuur die mij naar beneden aan het halen was en dat was goed voor mij. Omdat ik weer even clean werd, ik had geen kopzorgen. Je zit daar binnen, je hebt weinig om je zorgen over te maken. Je hebt de tijd om over dingen na te denken. Dat heeft me wel goed gedaan.”

Wat gebeurde er na detentie?

“Ik had veel geld achtergelaten bij familie, ze hebben mijn geld opgemaakt en mijn goud verkocht. Ik zei ‘zand erover, maar dan moeten jullie mij wel gratis onderdak geven’. Daarom ging ik bij mijn oom wonen. Hij was gokverslaafd, vlak voor de feestdagen zijn we eruit gezet.

Zolang je in het isolement van de gevangenis zit ben je gemotiveerd. Als je verder wilt ontwikkelen achter je moeten laten. Je kunt tien keer nee zeggen en de elfde keer zeg je ja. Binnen een jaar ging het weer fout.”

Wanneer ging je voor het eerst op zoek naar hulp?

“In 2010 kwam ik bij Exodus terecht, waar ze opvang en begeleiding aan (ex-)gedetineerden bieden. Ik ging naar Alkmaar, omdat het de enige stad was met een vrije plek. Ik was nog nooit in Alkmaar geweest.”

Bracht Exodus wat je had verwacht?

“De eerste keer wel, maar ik had er meer uit moeten halen. Ik dacht ik ren er wel even doorheen, maar ik had mijn oogkleppen op. Daarna kwam ik helemaal alleen in een nieuwe stad terecht. Er begon een hoop aan me te knagen. Binnen 1,5 jaar was ik weer aan de coke en weer alles kwijt”

Hoe verliep het verder?

“Ik ging terug naar Amsterdam om daar mijn eigen klusbedrijf op te zetten. Maar de slechte levensstijl bleef. In 2015 heeft iemand voor mij contact opgenomen met Exodus Alkmaar, omdat het zo niet langer kon. Exodus was nu een zorginstelling geworden. Dat betekende dat ze veel minder streng selecteerden, ze moesten nu haast iedereen aannemen. Ik was nog zwaar in gebruik en sjoemelde met de urinetesten. Dit heb ik driekwart jaar volgehouden. Door het gebruik raakte ik in een psychose, ik heb toen mijn spullen gepakt en ben weer bij familie gaan slapen.”

“In datzelfde jaar kwam ik voor het eerst in aanraking met de kerk. Ik was toevallig een ochtend niet in gebruik en er had iemand afgezegd waardoor er nog een plek vrij was in de auto. Ik ging mee naar de kerk en daarna nog een aantal keer. In 2016 werd ik gedoopt. Ik voelde dat er een ander soort energie op mij aan het inwerken was. Ik dacht God heeft een bepaald plan met mij en dat is niet gebruiken.”

“Ik meldde mij weer aan voor hulp en er volgde een versneld traject bij Exodus, maar nadat ik het traject doorlopen had viel ik al snel weer terug in drugsgebruik.”

“Nadat het drie keer niet gelukt was bij Exodus, zijn Exodus en de gemeente om tafel gegaan. Nu zit ik bij Project Dijk en Duin, de voormalige Brijder.”

Hoe ziet je leven er op dit moment uit?

“Dit traject houdt vooral in dat ik mijn stabiliteit weer terug krijg. Je woont samen met anderen in een gedeelde woning. Je krijgt niet elke dag begeleiding, maar je doet een hoop met elkaar samen als groep. Ik ga naar dagbesteding via Actief Talent, volg therapie, ga naar de kerk en sport veel.”

Wanneer ben je officieel bekeerd?

“Na mijn doop ben ik cursussen over het Christelijk geloof gaan volgen. Normaal gesproken zou je die eerst volgen en wordt je daarna gedoopt, maar voor mij is het in de juiste volgorde gegaan.

Nu ga ik elke zondag naar de kerk, volg ik bevrijdingsdiensten en buiten de kerk spreken wij elkaar dagelijks via de groepsapp.”

Wat heeft het geloof je gebracht?

“Ik ga nu heel anders met mensen om. Vroeger was ik erg dominant, dat was mijn bescherming. Verder was ik erg op mijn hoede en altijd onrustig. Door het geloof heb ik rust gevonden. Ook heb ik een heel nieuw sociaal netwerk op kunnen bouwen. Ik word omgeven door positieve mensen, dat doet me goed.

Geloof is voor mij een motivatie. Maar welke motiverende factor je in je leven ook hebt, je moet het zelf doen. Want als ik wil kan ik makkelijk zeggen: fuck de regels.”

Zou ‘geloven’ voor iedereen de oplossing zijn?

“Als je echt wilt veranderen is het belangrijkste dat je jezelf openstelt. Wanneer je op zoek gaat naar je ware ik, moet je uit je comfortzone stappen. Ik denk dat het geloof je op vele gebieden iets kan bieden. Je moet wel eerst het hele plaatje begrijpen om er voor jou de juiste gedeeltes uit te pakken. Iedereen staat anders in het leven, met elkaar delen en er voor elkaar zijn is het belangrijkst.

Wat is er deze keer anders?

“Ik ben nu eerlijk tegen mijzelf. Voorheen sprak ik mensen naar de mond, ik zei ja, maar dacht: uiteindelijk ga ik toch lekker doen waar ik zelf zin in heb. Ook al was dat vaak slecht voor mij. Nu ben ik dus echt eerlijk tegen mijzelf en kijk ik naar wat goed voor mij is. Alle regels van het geloof die ik toepas, doe ik omdat ik dat zelf wil, niemand legt mij dat op. Ik ervaar nu meer vrijheid.

Zou je nog wat aan de mensen willen zeggen die dit lezen?

“Mensen die steun willen hebben in het geloof mogen mij benaderen. Ik wil kijken of ik mensen kan helpen. Ik geloof dat je twee soorten mensen hebt: mensen die hulp geven en die hulp nodig hebben. Wanneer je hulp kan geven ben je in een beloonde positie!”