Van voetbalnitwit tot AZ-fan

Ik ben dus zo’n typische vrouw die helemaal niks weet van voetbal. Als ik moet uitleggen wat buitenspel is, dan kom ik niet verder dan “iets met de laatste verdediger en de bal”.

Maar deze voetbalnitwit heeft dus een AZ-supporter als vriend. Het was wachten op de dag dat hij zou vragen: “Ga je een keer mee naar een wedstrijd?” Die dag was in februari vorig jaar. En omdat ik hopeloos verliefd was zei ik natuurlijk zonder enige twijfel: “Ja, natuurlijk! Als jij het leuk vindt als ik meega, dan doe ik dat.” Dus zo ging ik in februari naar mijn allereerste voetbalwedstrijd. Ik had me van tevoren op het ergste voorbereid. Snoeihard liedjes zingen, de scheids afkatten en na de wedstrijd matten met de supporters van de tegenstander en dan oppassen dat je geen klappen krijgt van de ME.

Bij het stadion aangekomen moesten we in de rij. Toen ik door het poortje was, werd ik gefouilleerd. Dat stelde me niet echt gerust. Het droeg er alleen maar meer aan bij dat ik dacht dat het na de wedstrijd wel matten zou worden.

Toen we eenmaal onze plaatsen hadden bereikt in vakkie S (altijd feest) kon de wedstrijd beginnen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik daar niet veel van heb meegekregen. Ik was vooral mijn ogen aan het uitkijken. Dus toen er werd gescoord, had ik dat niet door en begreep ik pas te laat waarom iedereen ging staan. De liedjes die werden gezongen vielen tekstueel reuze mee. Met “jûhlûhlûh” kom je een heel eind. Grote tegenvaller was wel dat het ijskoud was in het stadion, dus na een kwartier voelde ik me al redelijk onderkoeld. Maar wat me nog het meest bezighield was: ‘Waar zit nou die verdomde trommelaar?’ Het is net een soort Waar is Wally?

Na de wedstrijd was het tijd om op te warmen en bier te drinken in het supportershome. Nu ben ik niet vies van bier en voelde ik mij op dat moment van top tot teen bevroren, dus het supportershome voelde als een waar Walhalla. De wedstrijd was gewonnen, het bier vloeide rijkelijk en als kers op de taart bracht Nemanja Gudelj een bezoekje aan het supportershome. Wat heeft die jongen een prachtige billen!

En toen was het moment aangebroken om naar huis te gaan. Maar nee, er werd helemaal niet gemat; de supporters van de tegenpartij waren allang vertrokken en de ME was nergens meer te bekennen.

Het is niet bij die ene wedstrijd gebleven. Sindsdien heb ik zelfs nauwelijks een wedstrijd gemist. Tijdens de wedstrijden sta ik nog steeds vaak te laat op als er is gescoord. Ik hou mij vooral bezig met het zoeken naar de Waar-is-Wally-trommelaar, het bewonderen van de billen van Gudelj en het uitvogelen van de teksten van de liedjes (naast “jûhlûhlûh”).

Twee wedstrijden heb ik wel gemist: de laatste voor de winterstop en de eerste na de winterstop (toen het sneeuwde). Ik blijf tenslotte een vrouw. Weet je wel hoe vreselijk koud het in het stadion is?! Maar ik volg dan wel de wedstrijden en de tussenstanden via de AZ-app!

En één keer heb ik hem gevonden: de Waar-is-Wally-trommelaar!

Heb jij de Waar-is-Wally-trommelaar nu ook een keer gezien tijdens een AZ-wedstrijd? Laat het me weten en stuur je foto met bewijsmateriaal naar Shuffle.